Esasen insan şefkat ve merhamet sahibi bir varlıktır. Hiçbir insan, komşusu veya mahallesinde oturan herhangi birisi gerçekten açsa, ihtiyaç sahibiyse, kışın yakacak alacak parası yoksa bundan bana ne, diyemez. Şayet dese bile, hemen yanı başındaki komşusunun aç olduğunu bilmek insanı huzursuz eder. İşte bundan dolayı başkalarına maddi yardımda bulunmak hem insani hem de dinî ve ahlaki bir zorunluluktur.

 

 

Kutsal kitabımız Kur’an-ı Kerim’de, bizleri muhtaç durumda olan kimselere yardım etmeye yönlendiren birçok ayet bulunur. Örneğin bunlardan birinde, “Ey iman edenler! Kazandıklarınızın iyilerinden ve rızık olarak yerden size çıkardıklarımızdan hayra harcayın. Size verilse gözünüzü yummadan alamayacağınız kötü malı, hayır diye vermeye kalkışmayın. Biliniz ki Allah zengindir, övgüye layıktır.” buyrulur. Başka bir ayette ise infak konusunda cimrilik edenler, ihtiyaç sahiplerine yardım etme konusunda isteksiz davrananlar şöyle uyarılır: “Allah’ın, kereminden kendilerine verdiklerini (infakta) cimrilik gösterenler, sanmasınlar ki o, kendileri için hayırlıdır; tersine bu onlar için pek fenadır. Cimrilik ettikleri şey de kıyamet gününde boyunlarına dolanacaktır. Göklerin ve yerin mirası Allah’ındır. Allah yaptıklarınızdan haberdardır.”